fuck off!

putangina talaga.
nakakapikon.
nagpapakatanga na naman ako.
papaapekto sa buhay ng iba.
e samantalang sarili kong buhay, daig pa ang pubic hair sa gulo e
*pasensha ang mga sensitive jan, pero ayokong mgpapreno ngaun)
ewanko, tangina.
nde na ko matutotuto.
papauto naman ako.
pucha! extremes pa naman ako.
it's either i'm too soft or too cynical.
pero cynicism is my key to self preservation.
and trying to go against my fuckin' nature is so damn hard.
gusto kong maging kupal, para makasabay sa kagaspangan ng buhay.
pero sa isip ko lang nagagawa.
pag anjan na ang sitwasyon, napapangibabawan ako ng rason at kabutihang lagi naman akong pinapahamak.
gusto kong murahin ang kausap ko o kaya insultuhin sha, kasi sha naman nauna.
pero lagi na lang mas pinipili kong maging 'safe' at manahimik na lang.
tama ang komento ng iba kong kaibigan.
habang pinapayagan ko na inaaapi ako,
lalo ko lang sila pinapalakas.
dumating na ang panahon (sabi nga ni kapatid na aiza).
panahon na para umaklas.
basagin ang punyetang imaheng pinoprotektahan ko.
baguhin ang mentalidad na pang-alipin.
at resbakan ang mga mapang-abuso.
tangina! rambol na to!
bahala na kau sa buhay nyo.
bahala ako sa buhay ko.
wala nang pakialamanan.
putangina.
tigilan na ang 'pleasantries' at pagiging 'nice'.
magpakatotoo na lang at magtapatan.
no bullshit!
parepareho lang tayo naglolokohan.
tigilan na ang pagsasayang ng oras at emosyong walang kwenta.
survival of the toughest and the smartest na.
nakadepende sa pecking order ang sequence ng bagay bagay.
walang permanente. lahat fleeting.
so para saan pa ang kalokohang loyalty?
i will only be loyal to myself.
i will be selfish and care for myself first.
i will be a madwoman and unlease what's inside me, regardless of who gets hurt.
enough of the suppressed emotions and guilt feelings that's been hurdling me from empowering myself.
from now on, i reclaim my right to my life and to everything i'm entitled to, w/c is da world!

whew! pakiramdam ko bumubuga na ako ng apoy!
tangina! ang init!